کوچه آشپز‌های مشهد

زیباترین گذر‌های شهر آن‌هایی هستند که همیشه بخشی از خاطرات خوب ما می‌شوند؛ کوچه‌هایی کوچک و بزرگ که سرتاسر آن جاذبه‌هایی دارد وهر فردی را برای رفتن به آن وسوسه می‌کند. کوچه شهید‌شفیعی‌۳۵ هم یکی از همین‌هاست که بین موسپیدهایش به «کوچه آشپزها» شناخته می‌شود.

این گذر خوشمزه با بیش از دوازده قابلی‌فروشی که در همان ابتدای مسیر سر راهتان سبز می‌شود، پایتان را سست می‌کند و اصلا بخشی از شهرت کوچه آشپز‌ها به‌دلیل حضور همین رستوران‌هایی است که علاوه‌بر قابلی با منتو، آشک، بولانی و شیریخ که همگی از خوردنی‌های خوشمزه افغانستانی است، از مشتری‌هایشان پذیرایی می‌کنند.

به گفته محمد فضلی، یکی از قدیمی‌های اینجا، شلوغ‌بازار گلشهر ابتدا در این کوچه برپا می‌شده است و بعد‌ها سر از جای فعلی‌اش در خیابان شهیدشفیعی ۳۶ در‌آورد.

از اولین بنا‌های عمومی شکل‌گرفته در این معبر باریک، مسجد حضرت علی‌بن‌ابی‌طالب (ع) است که در سال‌۱۳۵۹ ساخته شد. این مسجد و پایگاه مقاومت بسیج شهید‌دستغیب، مرکزی فرهنگی و مذهبی برای ساکنان دور‌و‌بر است.

محمد‌علی غلامی و صغری برزگر زوج سن‌و‌سال‌داری هستند که بیست‌سال است نگین‌های تراش‌خورده انگشتر را سر چوب می‌گذارند و حال خود را با این کار سخت، خوب می‌کنند.

دپو ضایعات چرم مصنوعی و انواع زباله رهاشده در پیاده‌رو و تجمع آب متعفن در جوی کنار آن، وصله ناجور این کوچه خوشمزه معطر است.

درِ پارکینگ درمانگاه شبانه‌روزی حضرت‌زینب (س) در این کوچه باز می‌شود. این درمانگاه با بخش‌های مختلف درمانی، اعم از عمومی و تخصصی به بیماران خدمت ارائه می‌کند.